Het mysterie van St. Eustache

De eerste ‘Havank’ is in vergelijking met de latere romans behoorlijk conservatief, en bevat nog maar weinig van de humor die Havank later in zijn werk stopte. Het is duidelijk dat hij nog naar zijn eigen stem zocht, maar dat maakt het absoluut geen minder boek in vergelijking met de rest. Havank was op zijn 30ste al duidelijk een bekwaam schrijver, en het verhaal over het ‘Spook’ in de oude burcht in Frans-Vlaanderen blijft boeien tot het eind.

Het Verhaal

Samuel Goldstream, een gepensioneerd Parijs crimineel, woont al 15 jaar op de oude St. Eustache burcht in Frans-Vlaanderen. Ter ere van dit jubileum geeft hij een feest, maar dit blijkt het begin te zijn van een serie moorden, die gepleegd lijken te zijn door het ‘Spook van St Eustache’.

Nadat de jongste zoon van Samuel wordt gewurgd tijdens een wandeling in het park van het kasteel neemt hoofdinspecteur Silvère het onderzoek ter hand, en reist daarvoor samen met zijn goede vriend Jean d’ Aubry, een rijke bankierszoon die verslaggever is bij een Parijse krant, naar de burcht.
Samen met de dorpspastoor weet Silvere uiteindelijk het probleem op te lossen, waarbij spookverschijningen bij een oude ruine op het landgoed uiteindelijk de oplossing geven….

Het onderzoek wordt er niet simpeler op gemaakt door de dubbele agenda van Samuel. Deze verzwijgt een aantal cruciale zaken, aangezien hij in de tijd dat hij nog een van de belangrijkste Parijse pooiers en vrouwenhandelaren was een heel onfrisse rol speelde met betrekking tot de familie St Eustache, en in het bijzonder de moeder van zijn pleegdochter Madeleine. Madeleine woont met hem en zijn zonen op het landgoed, onbewust van het feit dat zij de laatste afstammeling van het geslacht St Eustache is!

Jean d’Aubry heeft een grote rol in het ontrafelen van de geheimen rond Madeleine, en zal ook uiteindelijk met haar trouwen.

Karakters

In dit eerste verhaal is Silvere nog duidelijk de hoofdpersoon, en maken we kennis met de vaste karakters commissaris Pivot, de journalist Jean d’Aubry en natuurlijk hoofdinspecteur Bruno Silvere.

Silvere is een geboren politieman, die zeer snel carrière heeft gemaakt binnen de Surete, en vrijwel alleen voor zijn werk lijkt te leven. Hij woont in een voorstadje van Parijs, en rijdt een grijze Chrysler.

Zoals wel vaker met auto’s in de verhalen van Havank wordt niet gespecificeerd welk model, maar in 1934 maakte Chrysler een aantal modellen, waaronder de Imperial en de Chrysler Eight.
De Imperial was het topmodel, en nogal prijzig, dus het is waarschijnlijk dat Silvere een Eight had. Dit model was iets goedkoper.

Jean d’Aubry is de zoon van een Parijse bankier, die geen zin had om het bankwezen in te gaan, en uit liefhebberij bij een krant is gaan werken. Met een ruime geldelijke ondersteuning van vader d’Aubry, die het hem kennelijk niet kwalijk heeft genomen dat hij niet in de familiebedrijf wilde werken. d’Aubry heeft een zuster die met Madeleine op school heeft gezeten.

Een heel kleine bijrol is er voor de Schaduw, in deze fase nog een rechercheur van Silvere, maar wel al bekend als de beste ‘ schaduwer’ van de Surete. Hij wordt beschreven als een ‘mannetje met een onmiskenbare voorliefde voor sensatie lectuur’, nog duidelijk ver verwijderd van de boekanier uit de latere verhalen!

Lokatie

 Ik heb geen plaatsje kunnen vinden met de naam St Eustache in Vlaanderen, nog een Franse adelijke familie met de naam St Eustache. Of Havank de plaats en familie heeft gebaseerd op een bestaande locatie en familie is voor zover ik weet niet bekend.

2 gedachten over “Het mysterie van St. Eustache

  1. Op 15 september 1951 reageerde Havank op een brief van een lezer. Over St, Eustache schrijft hij: ” Die naam is, om ’t zo te noemen, een vermomming. De oude burcht bestaat inderdaad, doch heet St. Paul, en het plaatsje vlak bij St. Omer heet St. Paul de Wisque. of Wisques. Die burcht is thans een abdij van Benedictijner monniken…”
    Vriendelijke groet.

    Like

    1. Hoi Frank.

      Dank je voor deze aanvulling! St. Omer is behoorlijk dichtbij, misschien dat ik eind augustus daar maar eens met de fiets langs ga, dan kan ik nog een post met sfeerfoto’s toevoegen….al zal de omgeving wel behoorlijk veranderd zijn natuurlijk. Maar wie weet, het Franse platteland is soms best tijdloos.

      Like

Plaats een reactie